Jakkolwiek można dla ostrożności położyć pęcherz z lodem nie bezpośrednio na brzuchu, lecz na skórze oddzielonej od niego warstwą flaneli, należy unikać leczenia tą metodą osób cierpiących na reumatyzm, dnę i pewne postacie przewlekłych zapaleń kiszek, na które przejmujące zimno wpływa niekorzystnie.

Okłady cieple w okresie ostrym zapaleń macicy i jej przydatków nie odgrywają większej roli w szczególności dlatego, że wpływają na ból w stopniu znacznie mniejszym niż lód lub okłady zimne często zmieniane. W stanach przewlekłych natomiast najrozmaitszych schorzeń przydatków z podrażnieniem otrzewnej, zwłaszcza jeśli występują bóle w związku z zaburzeniami nerwowymi i przekrwieniem narządów miednicy małej, dają dobre wyniki. Stosuje się je głównie u osób nerwowych, chorych na artretyzm, cierpiących na przypadłości jelitowe, a przede wszystkim na chroniczne zaparcie stolca w przebiegu schorzeń narządów rodnych. Podczas bo- leśnego miesiączkowania lub bólów w okresie między periodami są szczególnie wskazane.

Okłady ciepłe stosuje się najczęściej w postaci kataplazmów z siemienia lnianego, otrąb lub kaszy z dodatkiem wrzącej wody lub też kompresów zanurzonych w gorącej wodzie, dobrze wykręconych, oddzielonych od skóry flanelą i przykrytych warstwą waty nie wchłaniającej wilgoci. Kataplazmy utrzymują ciepło przez dziesięć godzin lub więcej i z tego względu są wygodniejsze w użyciu niż okłady zimne, tym bardziej że chore znoszą zazwyczaj ciepło lepiej niż zimno. Ciepło suche, stosowane w postaci woreczków z gorącym piaskiem, ogrzanego żelaza itp. oraz specjalnie w tym celu zbudowanych przyrządów, nie doiównuje na ogół kataplaz- mom ciepłym, chociaż przy bólach newralgicznych, zrostach otrzewnowych w zatoce Douglasa oraz w pewnych postaciach przemieszczenia macicy stosuje się je również z dobrym wynikiem.