Pokrzywka (urticaria) jest jednym z najczęstszych odczynów uczuleniowych skóry i objawia się klinicznie wysiewem bąbli podobnych do tych, jakie widuje się po oparzeniu pokrzywą. Cechą wykwitów pokrzywkowych jest nagłe powstawanie, krótkotrwałość oraz towarzyszące uczucie silnego swędzenia i mrowienia w skórze. W rozmaitych miejscach skóry występują liczne bąble w postaci wykwitów wynio-słych, twardawych, ostro odgraniczonych, niekiedy zlewających się ze sobą, barwy białawej lub czerwonawej. Najczęściej pokrzywka przebiega ostro i po kilkudniowym trwaniu ustępuje bez śladu (uiticaiia acuta), kiedy indziej znów nawroty wysiewów pojawiają się bardzo często w ciągu długiego okresu czasu (uiticaria chronica).

Leczenie pokrzywki polega na zaleceniu środków przeczyszczających i lekko strawnej diety oraz na podaniu środków przeciwhistami- nowych, przetworów wapnia itd. Miejscowo stosuje się zewnętrzne leczenie objawowe uśmierzające swędzenie (wycieranie skóry wodą z dodatkiem octu i pudrowanie). W każdym przypadku należy starać się wykryć i usunąć czynniki uczulające (leki, pewne składniki pokarmów, nieprawidłowości w trawieniu, pasożyty jelitowe itp.). Pamiętać należy, że u niemowląt wysiewy bąbli pokrzywkowych mogą poprzedzać rozwój świerzbiączki pokrzywkowej ostrej (stiophulus} lub też wykwity pokrzywki mogą być spowodowane ukąszeniem owadów (komary, pluskwy).