Przyczyn powstawania tych miednic jeszcze nie zbadano. Wydaje się, że działa tu obciążenie kręgosłupa i następowe obniżenie kości krzyżowej, wskutek ciężkiej pracy w młodocianym wieku. Często spostrzegane „podwojone promontorium” także być może powstaje w ten sam sposób. Wówczas poniżej prawdziwego’ wzgórka kości krzyżowej, w miejscu połączenia I i II kręgu krzyżowego jest drugi występ „rzekomy” jeszcze bardziej zbliżony do spojenia, a przeto są to raczej miednice płaskie wrodzone.

Przyczyny powstawania miednic płaskich, krzywiczych dają się łatwiej wyjaśnić. Jak już wskazuje nazwa, powstają one skutkiem przei- bytej krzywicy. Cierpienie to najczęściej występuje w końcu pierwszego i trwa do szóstego roku życia, W tym czasie pierścień miednicowy posiada jeszcze dużo połączeń chrząstkowych w kości krzyżowej oraz stawie krzyżowo-biodrowym. W warunkach prawidłowych chrząstki mają dość elastyczności, aby stawić opór ciśnieniu mechanicznemu w czasie stania czy ruchu. Natomiast w krzywicy cierpienie ściśle dotyczy miejsc połączenia kości z chrząstką. Kostnienie nie występuje, a tkanka chrzęstna rozrasta się. W ten sposób u dzieci krzywiczych kości miednicy łączą się z chrząstkami za pomocą wiotkiej tkanki i wpływy mechaniczne, jak siła ciężkości, tułowia, napięcie mięśni i więzadeł sprzyjają zniekształceniu, które po. wyleczeniu krzywicy pozostawiają swoje ślady na miednicy i kończynach.